Historische sensatie – Onderzoek naar korfbalhistorie ALO

Je moet wat historisch besef hebben, dat wat je leest in de tijd kunnen plaatsen, maar oude tijdschriften en kranten blijven je verbazen! Elke keer weer krijg je een stukje van een verhaal boven water. Ze noemen het historische sensatie. Je beleeft de geschiedenis alsof je er zelf bij bent.
Ik doe al tientallen jaren onderzoek. Ik vind het heerlijk om te snuffelen tussen oude tijdschriften, kranten en archieven. Deze interesse begon voor mij bij mijn tante die stamboomonderzoek deed naar de familie Straver (de familie van mijn moeder). Door haar werd ik aangestoken en ging ik op zoek naar wetenswaardigheden over de familie Van Wensveen. De historische feiten en bijzonderheden intrigeerden mij en rond mijn 15e begon ik met het bezoeken van archieven. Langzaam verbreedde ik mijn zoekgebied en deed naast de familie Van Wensveen ook onderzoek naar al mijn voorouders, ook vrouwelijke lijnen.
Rond het jaar 2000 ging ik werken bij de Koninklijke Bibliotheek. Voor diegene die niet weet wat er daar gebeurt: het is groots! Van elk boek, elk tijdschrift én elke krant ontvangt de Koninklijke Bibliotheek er 1! Sinds 1974 zijn er afspraken met uitgevers – zij doneren van elke uitgave 1 exemplaar. Van voor die tijd is er natuurlijk ook al veel, maar veel minder compleet helaas.
Op een gegeven moment komen verschillende lijntjes in je leven bij elkaar. Het grote archief van het NOC wordt overgedragen naar de KB en mijn eigen korfbalvereniging zou haar 100-jarig bestaan gaan vieren (als eerste niet gefuseerde korfbalvereniging ter wereld). Neem daarnaast de interesse in geschiedenis en mijn werkgever … Om een lang verhaal kort te maken: ik hielp mee aan het tot stand brengen van een boek ter ere van het 100-jarig bestaan van ALO in 2006.

Voor dit boek ben ik begonnen met het doorbladeren van het toen ruim 80 archiefdozen grote ALO-archief en de oude jubileumboeken. Ook heb ik veel gesproken met (oud-)leden. Daarnaast heb ik op mijn werk de oude korfbaltijdschriften doorgelezen. Ik deed het voorbereidende werk, wat onderzoek. Het echte schijfwerk kon ik overlaten aan twee ouders die altijd leuke stukjes in ons clubblad schreven. We zijn nog steeds trots op dit resultaat.
Nog steeds probeer ik ALO-materiaal boven water te krijgen. Zo kreeg ik vorig jaar, door contact te leggen met een dochter van een oud-ALO lid, de oudste foto’s in bezit uit 1906. Dat is pas historische sensatie!
Martijn van Wensveen